عرب (قرآن)از اقوامی که در آیات قرآن به آنان اشاره شده، «عرب» است. ۱ - معنای عربلفظ عرب در اصل به قومى اطلاق مى‌شده كه چند صفت را دارا بودند: زبان آنان عربى بود، از فرزندان عرب بودند و خانه‌هاى آنان در جزیرة العرب بود. [۱]
بلوغ الارب فى معرفة احوال العرب، ج ۱، ص ۱۱.
عربها از قديم بين امّتها به شيوايى در كلام و فصاحت در گفتار و بلاغت در زبان مشهور بودند. [۲]
بلوغ الارب فى معرفة احوال العرب، ج ۱، ص ۸.
بازگشت تمامى عربها به سه تيره است: ۱. عدنان؛ ۲. قحطان؛ ۳. قُضاعه. امّا عدنانيّون از فرزندان اسماعیل علیه‌السلام هستند و در قحطان گرچه اختلاف است امّا گفته شده، آنها از فرزندان سام بن نوح هستند و قضاعه يا از فرزندان قعد بن عدنان يا مالك بن حمير مى‌باشند. طبقات عرب را مى‌شود در چهار طبقه خلاصه كرد: ۱. عرب عاربه؛ ۲. عرب مستعربه؛ ۳. عرب تابعه (قضاعه، قحطان و عدنان)؛ ۴. عرب مستعجمه. [۴]
بلوغ الارب فى معرفة احوال العرب، ج ۱، ص ۹.
از بين تمامى قبايل عرب، قریش برگزيده و از بين آنان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله انتخاب شد. طبق آيه شريفه «وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ بِلِسَانِ قَوْمِهِ ....» لغت قريش شيواترين لغات و نسب آنان بهترين نسبها است. در اين عنوان از آياتى استفاده شده كه مضمون آنها صرفاً اشاره به آداب و رسوم و اعتقادات مردم عرب زبان دارد. ۲ - عناوین مرتبطآدمربایی عرب (قرآن)، آیین عرب (قرآن)، اتمام حجت بر عرب (قرآن)، اخلاق عرب (قرآن)، اسلام عرب (قرآن)، اعتراض عرب (قرآن)، اعتقادات عرب (قرآن)، افتراهای عرب (قرآن)، امیین عرب (قرآن)، انبیای عرب (قرآن)، ایمان عرب (قرآن)، بت‌پرستی عرب (قرآن)، بت‌های عرب (قرآن)، تاریخ عرب (قرآن)، جهل عرب (قرآن)، جهل عرب مکه (قرآن)، حج در عرب (قرآن)، دختر در عرب (قرآن)، دیدگاه عرب (قرآن)، زبان عرب (قرآن)، زن در عرب (قرآن)، ستاره‌پرستی عرب (قرآن)، شعر در عرب (قرآن)، شهرهای عرب (قرآن)، صفات عرب (قرآن)، عرب بادیه‌نشین (قرآن)، عرب و ستاره شعری (قرآن)، عرب و قرآن (قرآن)، عرب و ماه‌های حرام (قرآن)، عرب و محمد (قرآن)، عرب و مسجد الحرام (قرآن)، عربیت قرآن (قرآن)، عربیت محمد (قرآن)، قبایل عرب (قرآن)، کافران عرب (قرآن)، مشرکان عرب (قرآن). ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۰، ص۳۲۴، برگرفته از مقاله «عرب». رده‌های این صفحه : عرب | موضوعات قرآنی
|